ما ELF هستیم و ELF میمیریم - قسمت 2

سلام عزیزانم....

اینم قسمت بعدی این دو قسمتی ....

یعنی این قسمت، قسمت اخره

بازم از سحر ممنونم و از همتون متشکرم و همتون رو دوستون دارم....

قلبم به شدت درد گرفت. یادم نمیاد بعد اینکه حرفاشو شنیدم چیشد! بعد اینکه بدترین درد رو حس کردم چیشد! نمیدونم الان کجام!ولی دیگه قلبم درد نمیکنه!

وحشت کردم! نکنه دیوونه شدم؟ توهم زدم؟ نکنه همش خاطره بود و کار دکتر رو انجام دادم که دیگه قلبم درد نمیکنه؟! واقعا گیج شدم!...

احساس سبکی میکنم. مثل یه پر... نه بی وزن تر از یه پر!!

چشامو باز نکردم ترس تمام وجودمو گرفته. صدایی نمیومد. به آرومی هر چه که میتونستم چشم هامو باز کردم همونجا بودم تو مطب پزشکم! روی مبل.! چرا؟ چرا اینجام هنوز؟ چرا دکتر نیست؟ چرا برقا خاموشن؟ چرا تنهام؟ چرا ... اه بسه دیگه! بهتر! تنهایی رو میپسندم... دیگه تو تنهایی کسی نیست بهم بگه خیالاتی یا دیوونه....

بی اختیار به یادشون افتادم.. آه حس میکنم یه چیزایی توم تغییر کرده ...

احساس میکنم قلبم تندتر میتپه بدون درد.. واو چه حس قشنگی دلم براشون تنگ شده..

چشامو بی اختیار میبندم و تمرکزم روشون قفل میشه. حس میکنم دارم حرکت میکنم ! با تمام وجودم یه چیزی رو خوب با اعماق وجودم حس کردم از انتهای موهام تا نوک انگشتای پام دلتنگی رو حس کردم. نزدیکیشون رو حس کردم.

صداهایی شنیدم. صداهای آشنا ! صداهایی که تو خواب هم به این واضحی نمیتونستم بشنوم. صداهایی که آرزوم بود فقط یک لحظه از نزدیک بشنوم بدون دخالت گوشی و چیزای دیگه ...

هنوز میترسم چشامو باز کنم . میترسم خواب باشم و با باز کردن چشمام همه ی این صداهای زیبا رویا باشه...شانس که ندارم هربار دیدمشون تو خواب بود ...ولی اینجا هم متفاوته...صداشون رو.. آره میشنوم .. اوه اونا دارن میخندن... واو چقد شنیدن صدای خنده هاشون مست کنندس...

قدرت حرکت کردن ندارم. قدرت جدا کردن پلکامو از هم ندارم. !!!

خدای من چه اتفاقی داره میافته؟! .... بالاخره به خودم شجاعت میدم و آروم چشامو باز میکنم ..

چشمام هشت تا شد! خودشونن ... آره اونایی که من عاشقشونم.. اینجان و من کنارشون..

چرا منو نمیبینن؟! مو به تنم سیخ شده.. باید از خواب بیدار شم تحمل ندارم! خودمو نیشگون میگیرم ولی فایده نداره صداشون بلندتر میشه.. سرمو تکون میدم که بیدارشم ولی نه امکان نداره خواب باشم...

یعنی ممکن که واقعی باشه؟...

صدای حرف زدناشون و قهقه زدناشون رو میشنوم و همین برای آروم کردن من کافیه. بدنمو از شادی پر میکنه. با این حال منم لبخند میزنم. گوشام از لذت بخش ترین صدا ها پر میشن و برای بیشتر شنیدن به عقب کشیده میشن.

برای اینکه مطمعن شم منو میبینن یا نه قدم به جلو برمیدارم و نزدیک میشم اونقدر نزدیک که دستمو میزارم روی شونه ی یکی از فرشته های نازنینم. لمسش میکنم. چشام از ذوق و انرژی بسته میشن ولی باز همونجام چشامو رو هم فشار میدم اروم باهاشون شروع به حرف زدن میکنم

-سلام... کسی منو میشناسه؟...

کسی متوجه حضورم نمیشه . یه لحظه رفتم تو شوک... خودمو عقب کشیدم و بهشون نگاه کردم. قلبم به آشوب توش پایان داد. الان متوجه شدم من دیگه نیستم...!

به یاد حرف دکتر قلبم افتادم. چقدر به خودم افتخار میکنم به خاطر داشتن همچین قلبی !!!

چقدر قلبم عاشق بود و نمیدونستم

با همون حرفای دکتر آخرین تپش رو هم از خودش دریغ کرد و ایستاد.

اصلا پشیمون نیستم در عوض خیلی خوشحالم در حدی خوشحالم که دست از پا نمیشناسم.

از پزشکی که برای درمان پیشش رفتم خیلی راضیم و به اندازه ی دنیا ازش ممنونم .

شاید دیگه زندگیم مثل قبل نباشه اما این زندگی رو بیشتر دوست دارم چون آزادم . پیش کسانی هستم توی مکانی هستم که ارزوشو داشتم.

قلبم اونقدر عاشق بود که وقتی دکترم گفت

-باید بزاریشون کنار و فراموششون کنی دیگه نباید بهشون فکر کنی...

قلبم تصمیم گرفت به جای خیانت دست از زندگی بکشه .

با این کارش من به اونا رسیدم شاید کسایی باشن که دلتنگم بشن ولی من همچنان دوست دارم توی همین زندگی نفس بکشم . دوست ندارم برگردم به زندگی قبلم .

من الان به گفته ی خیلی ها روح شدم. من یه روحم . یه الف که روح شده... یه الف که قلب الف ش اونو به ارزوش رسوند...

من یه الف بودم و الف زندگی کردم و الف مردم و الف موندم .

من از زمانی که الف شدم تا همیشه الف میمونم .